Famelika: Zor Günler

7 Şubat 2013 Perşembe

Zor Günler

Son zamanlarda epey zor günler yaşıyorum. Hani bazen herşey üstüste gelir ya işte o dönemlerden..

En önemlisi 2 yıldır istediğim şey, yani tayinimin İstanbul içinde başka bir yere çıkması umudu hala gerçekleşmiyor. Zaman zaman bu durumu kabullenip hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum kimi zamanlar ise tıpkı bu dönemde ki gibi sabır taşım çatlayıp çileden çıkıyorum..

Maalesef iş konusunda şansız bir insan oldum. Bu noktada isyan etmekten çok korkuyorum, hala atanamayan arkadaşlarımı düşünüp şükrü dilimden eksik etmemeye çalışıyorum. Ama şu da var ki içlerinden en huzursuz iş ortamında çalışan benim..

Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum, sanırım geriye kalan tek şey dua..

Zaten Rabbim insanları bir şeyi çok istediğinde o şeyle sınarmış ya, sanırım o sınanma noktasındayım ve tevekkül etmediğim sürece huzursuzluk hep yakamda olacak..

3 yorum:

Gurme Şirine7 Şubat 2013 07:16
canım Allah yardımcın olsun....
bir gün isteklerin gerçek olur inşallah :)
YanıtlaSil
Yanıtlar
Unknown11 Şubat 2013 03:42
sabah 6:17 seni kim üzdü bukadar:)
YanıtlaSil
Yanıtlar

Yorum ekle

Leon

Never Let Me Go

"...Buraya gelir ve burasının çocukluğumdan beri kaybettiğim her şeyin silinip gittiği yer olduğunu hayal ederim. Kendi kendimi eğer bu hayalim doğru olsaydı ve yeterince uzun süre bekleseydim ufakta bir siluetin belireceğini bana gitgide yaklaşacağını sonra da gelenin Tommy olacağını söylerim. El sallardı. Belki çağırırdı bile. Hayalimi bundan öteye götüremem. Buna izin veremem. Onunla vakit geçirebildiğim için çok şanslı olduğunu hatırlatırım kendime.Bizim hayatımızın kurtardığımız hayatlardan pek de farklı olmadığını düşünüyorum.Hepimiz misyonumuzu tamamlıyoruz. Belki de hiçbirimiz yaşadıklarımızı tam olarak anlamıyor ve yeterli zamanımız kalıp kalmadığını hissedemiyoruz. "Kathy

V For Vendetta

Dürüstlüğümüz beş para etmiyor ama elimizdeki tek şey de bu. Ruhumuzun en küçük parçası. Ama o küçücük parçanın içinde özgürüz. Burada öleceğim. En küçük hücreme kadar çürüyeceğim. Her parçam çürüyecek ama bir tek parça hariç. Bir parça. Küçük ve kırılgan ve yaşamda sahip olmaya değer tek şey. Asla kaybetmemeliyiz veya vermemeliyiz. Elimizden almalarına asla razı olmamalıyız. Her kimsen, umarım, bu yerden kaçarsın. Umarım, bu dünya değişir ve bu şeyler düzelir. Ama en çok ümit ettiğim şey; seni tanımasam da, seninle gülmesem de, seninle ağlamasam da veya seni öpmesem bile bunları anlatırken ne demek istediğimi anlaman. Seni seviyorum. Tüm kalbimle seni seviyorum. Valerie.

Tutunamayanlar

"Birini sıkıntıda görünce çocuk gibi ortadan kaybolmak istiyorum. Korkaklıktan değil; kendimi onun yerine koymaktan. İnsanların karşısında bazen de o eski aptalca utangaçlığım yüzünden dikilip kalıyorum. Gitmek gerektiği halde bir türlü uzaklaşamıyorum. Her zaman gerekenin tersini yapıyorum, çocuklar gibi. Kitaplarla, yani bir çeşit masal dünyasıyla hayatı karıştırıyorum eskisi gibi. Galiba gittikçe de düzeltilemez oluyorum bu konuda. Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını farkedemiyorum. Bazen, suratıma bir garip bakıyorlar, o zaman uyanır gibi oluyorum."

Pan's Labyrinth

“Evvel zaman içinde, kederli ve uzak bir ülkede, sert ve kara taşlardan oluşmuş kocaman bir dağ varmış. Günbatımında dağın tepesinde onu yerinden koparana ölümsüzlük veren bir gül açarmış. Ama kimse yanına dahi yaklaşmaya cesaret edemezmiş. Çünkü dikenleri ölümcül bir zehirle doluymuş. İnsanlar kendi aralarında ölüm korkusundan, acıdan söz eder ama vaat edilen ebedi yaşamdan kimse bahsetmezmiş. Böylece gül, mirasını kimseye bırakamadan her geçen gün solmaya devam etmiş. O soğuk, karanlık dağın tepesinde unutulup sonsuza dek yalnız kalmış…”