13 Ekim 1972'de gerçekleşiyor kaza. “Old Christians” rugby takımı Uruguay Hava Kuvvetlerine ait uçakla Şili – Santiago’ya doğru yola çıkar. Oyuncular yakınlarıyla birlikte şen şakrak yola devam ederler.
Derken sarsıntıyla birlikte neye uğradıklarını şaşırırlar uçak alçaktan uçup sağ kanadını bir dağa çarpmıştır. Akabinde uçağın kuyruğu kopar.. Ve uçak yere çakılır metrelerce sürüklenir. Durduklarında 12 kişiyi kaybettiklerini görürler bu kayıpların devamıda gelecektir..
Artık iş başa düşmüştür bir şeyler yapmalılardır ama herşeyden önce hayatta kalmaları lazım. En büyük sorun açlık !
Yiyecek stoğu biter ve ne yapabileceklerini düşünürler. Etrafta ne bir ot ne de hayvan vardır.Giderek büyüyen açlık onları bir düşünceye iter ; Ölen arkadaşlarının cesetleri..
Ya öleceklerdir ya da yiyeceklerdir.. Kimileri için bunu yapmak imkansız olup reddetselerde sonunda onlarında çaresi kalmaz ve cesetleri yemeye başlarlar..
İnanılmaz bir hayatta kalabilme öyküsü ve bu öykünün filme dökülmüş hali..
Ben çok etkilendim ve aslında sahip olduğumuz hiçbir şeyin farkında olmadığımızı farkettim. Sahip olduğumuz şeyler arttıkça onların değeri gözümüzde küçülüyor maalesef.. Kazadan hayatta kalan kişilerden bir tanesinin röportajını okumuştum cümlelerini tam hatırlayamasamda kısaca şöyle diyordu ; " yaşadıklarımdan sonra aslında ne kadar çok şeye sahip olduğumuzu öğrendim... "
Dilimizden Hamd’ı eksik etmeyelim..
İyi Seyirler..
şu an bende çok etkilendim...
YanıtlaSil